Ağırıma gidiyor yaşadıkça kirlenmek
ONdan gezintileR yolculuklar yolculukta bende
Bir dağ başı belki bir su yatağı yada
Göçmen bulutun kanadığı bir turna diyorum
Hergün taşınırken benden
Ben kalemimden sazımdan sözümden
Zaman tıpkı ben
Vardığında gitmek istediği yere
Orada olmadığına yanıyor gözyaşı pişmanlığa dalıp
Alevlenirken gök yeri düşürücesine kendinde
Çatıyor kaşlarını metafor aşklarım renkli renkli
Göçmen turnaya prangaladığım rüzgara sorup seni
Fosil sevdaları aydınlığa armağan ediyorum
Tay coşkularında yaşanası düşler kurgulayıp
Korlaşıyor bedenim mahşere amade bir nehrin gibi
İçimde kimliksiz bir savaş
Geçmiş katliamları kılıçtan geçirirken
Kayboluyorum sende gözlerinde görüyorum evreni
Sönüyor kentler gözlerimde boğulup şehirler
Yeniden inşa ediyorum aydınlığı yüzünde
Karanlık kaçıyor karanlık
Geleceğim meçhulden
Oysa ben
Gözlerimin tufanında yalnızlığa mahkum ediyorum
zaman terzisini
kırıyorum terazisini adaletine sığınıp
Tarih silinene dek
Yenilmeden yeniden
Yağmur olurum sen toprağa
Sırılsıklam sevdalar yağmalayıp masallardan
Çiçekler bahşedip sana doğmamış
Sen su sen toprağa
Bitene dek sonsuzluk...
Susmak gözlerinde


sana işte