Sen yoktun, ben yoktum. ...
Sen yoktun, ben yoktum. ...
ve bir gün habersizce kaderin kapısından geçip içeriye giriverdin... Ben hiç kimseydim ve o an sen oluverdim. Sonra zaman geçti. Sen değiştin, ben değiştim.. Ve hep gittim, sebepli-sebepsiz kendimden uzaklara... Ama alıştım zamanla başka şehirlerde, başka kimliklerle, başka hayatlarda yaşamaya... Hani sormuştun ya bana; ’Vazgeçmeyecek misin’ diye? ’Seni sevmekten değil’ ama ’Senden’ vazgeçeli çok zaman oluyor. Şimdi sorarsan şayet ’Beni sevmekten vazgeçmediysen, benden nasıl vazgeçtin? Arasında ne fark var diye?’... Merak etme, zamanı geldiğinde hayat aradaki farkı zaten öğretecek sana. Umarım canın yanmaz o zaman.. Nefretin de olsam, sakın unutma. Asla kıyamam sana... 01.03.2013 Bir Hayaletin Günlüğü’nden -Veda- C Çağlar Kandemir |