RABBİYAR
Yine muhannetin biri, üzdü bizi
Gül dudağına yakışmayan sözü Kulak duydu da, kalbe doldu sızı Yarı yaban yapmak, nede kolaymış Kağbe Kıbledir, oda taş duvar Etrafında dönene, Hacı derler Gönül Kağbesin de, Rahman var Yıkıp viran etmek, nede kolaymış Herkes görünüşle, Şekle önem verir Pejmürde kovulur amma ,duası istenir Camide, Cemde; Allah, Allah denir Alış verişte unutmak, nede kolaymış Şeb-i aruz törenini, uzaktan izledim Şemsiz, Mevlana sız törene, sızladım Büyükler davette, garipler gözledim Nimette fakiri unutmak, nede kolaymış Rabbiyar,Rabiyarım ,niyazım Rabbiyarım kaderden şikayetlenince, bozuluştur; Ayarım Kerem sahibisin bilirim, hem duyarım günahlarım af etmek ’zatına’ nede kolaymış Yarsuadım ikbal ile, başım hep dertte Ev onun, bark onun; Nem var ki, yurtta Bir Rabbim var, dünya ile ahrette Rabbiyar olanın ölmesi, nede kolaymış |