Adı Gülizardı
Sokaklar ona aşinaydı
Geçince ardından gül kokusu kalırdı
Peşinde pervane olanlar düşer bayılırdı
Cennetten kovulan bir huri sanılırdı

Adı Gülizardı
Bahar ona meftundu
Tebessümünde kelebekler uçuşurdu
Gülüşünde Gül bülbülle buluşurdu
Kederinde nergisler buruşurdu.

Adı Gülizardı
Dillere destandı
Dönüp dolaştığı yer Gülistandı
Dilhun olsada o hep Handandı
Sevdiği varsada aleme Nihandı

Adı Gülizardı
Meltem olup eserdi
Samyelinde nefes keserdi
Hain nazarları hissederdi
Ürkek bir Ceylan gibi dönüp giderdi

Adı Gülizardı
Turkuaza bürünür gezerdi
Zümrüt yeşilinide severdi
Mevsiminde erguvani ton seçerdi
Kalan renkler ona küserdi

Adı Gülizardı
Tenhalarda açan zambakdı
Sadece kendi aynasında parıldardı
Saklı bir gözden başkasına haramdı
Şairlere ilham olan endamıydı

Adı Gülizardı
Belki gerçek belki masaldı
Cemil sıfatına güzel bir emsaldı
Bakınca dışardan oldukça uysaldı
Gecenin silüetinde ışıldayan aysaldı.

Turan UYSAL
12 Aralık 2014
Miesbach