Dost görünüp yanımızda dururlar
Sadık dostlğuna inandırırlar
Yalan yanlış demez söz gezdirirler
Sonrada arkadan bakıp gülerler
İnsanları can elinden vururlar
İki yüzlülerin toprak başına

Vicdanları yoktur sır saklayamaz
İhanet etmeden asla duramaz
Sevgiden saygıdan zaten anlamaz
Sevip sevilme ye önemde vermez
Kendinden başka kimseyi beğenmez
Kıymet bilmeyenin toprak başına

Boyu bosu devrilesi zalimler
Viraneye döner gittiği yerler
Hiç kimsenin halinden anlamazlar
İki sözünden biri yalan söylerler
İyi niyetlerden faydalanırlar
Vicdanı körlerin toprak başına

İnsanlıktan nasibini almamış
Söz verıpte sözlerinde durmamış
Aşkın bahçesine hiç uğramamış
Eşine dostuna kıymet vermemiş
Taşlaşmış kabine sevgi dolmamış
Hayırsız olanın toprak başına

Güzelim dünyayı zından ederler
İhanetin yollarında giderler
Altan altan alıp hep aldatırlar
Verdıgı sözleri de unuturlar
Hatır gönül gözetmeyıp kirarlar
Huzur vermeyenin toprak başına

Haklılar hakkını illaki alır
Dünyada olmasa mahşere kalır
Bilmem ki mahşerde halimiz nolur
En büyük mahkeme orda kurulur
Al amel defteri okuyun denir
Soldan alanların toprak başına

Beddua yakışmaz insan olana
O sıfatta isem hepside bana
Diken sardırdılar gönül bahçeme
Dedi kodu olmuş işleri yine
Gayrı ne diyeyim bilmem ki sana
İki yüzlülerin toprak başına: