GARDİYAN BEDENİM
Hapsettim kalbimi yalnızlıklara
Dost ettim duygularımı karanlıklara Kaybettim yüreğimi çıkmaz sokaklarda Bedenim ayaklarımın gardiyanı oldu Hapsettim gözyaşlarımı kirpiklerimin ardına Artık akmaz yanaklarımdan Seni seviyorum diyen dudaklarıma doğru Bedenim ruhumun gardiyanı oldu Aşk kokan ellerimi prangaladım Dokunamıyor kaleme kağıda Dökemiyor artık güzel sözcükleri dizelere Bedenim parmaklarımın gardiyanı oldu Gardiyan gardiyan Yetmedimi kalbimi çürüttüğüm Yetmedimi ömrüme attığın kördüğüm En son nefesimi bile tükettiğim Bekler beni artık ecelim Ne olur laf anlamaz gardiyan bedenim Yol ver yol verde rabbime gideyim... **ARDA’CA** |