İnsan seninle abat oluyorEy can... Ne münevver Bir nefessin Gece gündüz ihsan İçin ceht edersin Ruhunda ve kalbinde Hissettiğin Haşyetin bendisin Ne suhuletli bir Edeb rengisin, Şevki bahar Gibi bereketlisin Ümitlerinin içinde Tebessümle Her an refiksin, Nefsiyle konuşana Sükût edersin Nerede bir mahzun Ve masum görsen Yıllara hasret Bir sevinç Gibi hüzünlüsün İnsan seninle Abat oluyor, Sürur içinde gıpta ile Suallerin içinde Kayboluyor, nedenli Yaşamanın farkına varıyor Ne derlere Göre yaşayanlar için Niyaz ediyor, Hesapsız bir akıldan Rabbine sığınıyor, Ummanlaşan Senin gönlünle Tanışan müstefit oluyor... Mustafa Cilasun |
Ne münevver
Bir nefessin
Gece gündüz ihsan
İçin ceht edersin
Ruhunda ve kalbinde
Hissettiğin
Haşyetin bendisin
Ne suhuletli bir
Edeb rengisin,
Şevki bahar
Gibi bereketlisin
Ümitlerinin içinde
Tebessümle
Her an refiksin,
Nefsiyle konuşana
Sükût edersin
Nerede bir mahzun
Ve masum görsen
Yıllara hasret
Bir sevinç
Gibi hüzünlüsün
İnsan seninle
Abat oluyor,
Sürur içinde gıpta ile
Suallerin içinde
Kayboluyor, nedenli
Yaşamanın farkına varıyor
Ne derlere
Göre yaşayanlar için
Niyaz ediyor,
Hesapsız bir akıldan
Rabbine sığınıyor,
Ummanlaşan
Senin gönlünle
Tanışan müstefit oluyor...
Mustafa Cilasun
Saygıdeğer üstadım yüreğinize sağlık
güzel bir şiir daim saygılarımla ....