Tüm üşümelerimin ardından
Beklediğim
Melek
Gelmeyecek

Bir son gibi başlayacak
Başlangıçlar
Kimse bunu görmeyecek

Sabrıma zincirler vuracağım
Kapılar ağzında bekleyecek cinayetlerim
Anne ben kuduracağım
Senlerle olacak nihayetlerim

Yorguncadır,
Uzanmayacak elim yeni başlangıçlara
Biraz korkmuştur cesaretim
Yan çizecek bulanımlarda
Yine yalnız başına yürüyecek gönlüm
Ve savuracak saçlarını
Ölümün buz kesmiş tarlasına

Her şeye inatla
Bakacak
Vakur yüzüm
Esmeyecek rüzgar
Batmayacak ay
Mesaisi bitecek meleklerimin
Ve artık benim
Ben olma vaktim

Gözlerimdeki
Keder
Düşecek elime avucuma
Kanayacak serseri tırnaklarım
Acımasız bakışlar savuracak gözlerim
Şu kahrolası sevdalara

Ve bitecek
Bitmesi gerekenler
Ne bir vicdan eksilecek
Ne de şaha kalkacak sevap haznesi
Her şey aynı,her şey emin
Bunlardan biride
Benim yerim
Ve giderim
Kapayarak gözümü
Ve düşerim
Söyleyerek son sözümü

Ahmet YILMAZ