SENDEN BANA KALANyağmurlu bir gün çiseliyor usul usul odamın camları buğulanmış sır gibi zaman durmuş her yer sessiz ilerlemiyor saatin akreple yelkovanı duvarlar üzerime geliyor sanki gözlerimde yaş dalıyorum çok uzaklara daralıyor içim tık nefes oluyorum sensiz yaşıyor muyum sanıyorsun geliyorsun aklıma gecenin leyli zamanında pişmanlıklarım sıralanıyor bir biri ardına şimdi yanımda olmanı ne kadar çok isterdim gözlerine bakıp unuturdum kederlerimi uykularımda terk etti beni senden bana kalan sadece hayallerim bir kaç mektup ve solgun bir resmin elime alıp konuşuyorum yanımdasın sanki biliyorum bu gece de sabah olmayacak doğmayacak güneş eskisi gibi yalnızlığımın girdabında yine boğulacağım yalnızlık rıhtımında yine yalnız dolaşacağım yokluğuna nasıl alışacağım bilmiyorum bir parçamdın benim etle tırnak gibi söyle nasıl canım yanmasın benim duy feryadımı yanımda al soluğu söndür bu özlem yangınlarını kalmasın boş sol yanım kesmedim ümidimi yine de senden kim bilir gelirsin belki haber vermeden son gül yaprağından düşmeden ... Refik 06 . 12 . 2014 İstanbul |
kutlarım değerli kalem..