MELEK ANNEŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yaşanmış bir hikayenin şiirleştirilmiş halidir.Rahmetli Fatma halam ve Esma bu şiire konu olan
kahramanlardır.
MELEK ANNE
Mayıs ayı geldimi Başlar bende korkuyla karışık bir telaş İkinci pazarın adını koymuşlar Anneler günü Kim koyduysa beni düşünmemişler elbet. Anneler günü benim için buruk Anneler günü içim kavruk Ben doğarken ölmüş annem O yüzden ne sesini bilirim ne nefesini Aklım erene kadar anlıyamıyordum durumu Meğerse doğurmuş beni annem hayatı pahasına Aldırmamış doktorların ölürsün uyarısına İyi mi etmiş kötümü hala bir fikrim yok Bir hayat için kendi hayatını feda eden çok. Okuma yazma öğrenince anlamıştım Yalın ve acı gerçeği Nüfus cüzdanıma baktım Baktımda dona kaldım Annemin adı Fatma babamınki İsmail olmalıydı Ama yazılanlar başka başkaydı. Üstelik soyadımda farklıydı. Koşa koşa eve geldiğimde açtı kapıyı Annem bildiğim kadın. Sordum o zor soruyu . Anne niye benim soyadım seninkiyle aynı değil? Yoksa sen annem değilmisin? O hiç bozuntuya vermedi. Öyle şey olurmu kızım? Bir yanlışlık olmalı dedi Aldı nüfus kağıdımı eline bilmiyorcasına Vay Adı batasıca nüfuscu Kazım Yanlış yazmış kızımın nüfus cüzdanını Meraklanma kızım ben düzelttiririm hemen onu Böyle söylemişti bana Annelik yapan İkna olmamıştım ama üzerindede durmamıştım. Büyüyordum altı kardeşimle beraber En küçükleri olarak Birazda şımarık Sıcak bir aile ortamında. Mutlu bir çocuk gibi. Taki büyü bozulana kadar. Dördüncü sınıfa gidiyordum. Okul dönüşü evin önü kalabalıkmı kalabalık Bütün şehir yastaydı sanki Ve herkes ağlıyordu istisnasız Kardeşlerim ,babam ağlıyorlardı hıçkıra hıçkıra Kimseler bana bir şey söyleyemiyordu Herkes oradaydı Konu komşu, Dayı, amca,hala, teyze , Hatta asırlık Kocana ebe Gözlerim onu aradı Belki bir şeyler söyler diye Şimdi çağırır beni Anlatır olup biteni Heyhat çağırmıyordu beni kimse Sordum her gördüğüme nerde Annem diye Kimseden bir cevap alamıyordum niye,niye O zaman anladım matemin sebebini Sadece o yoktu annem yoktu. Kocaman bir boşluk içime çöktü Çaresizlik boynumu büktü Ateş minik yüreğime düştü. Gözpınarlarım durmadan aktı. Akarken her yanımı yaktı. Ne yapardım annesiz? Nasıl yaşardım onsuz Kim okul önlüğümü giydirecek Kim sarı saçlarımı örecek Geceleyin açılan üstümü kim örtecek Okuldan dönüşümü kim gözleyecek Bir trafik kazasıydı bizi ayıran Annem de Kurban Annemki iyilikte meleklerle yarışan En sonunda kırklara karışan Günler geçti aradan Taziyeler ,ziyaretler sıradan Birde her gelen bakmazmı yüzüme, Manalı manasız Bu çocuk ne olacak der gibi Arada bir fısıltıyla konuşmalar Acabalı şüphelerle dağılmışken kafam Çağırdı bir gün beni Babam bildiğim adam Yanında bütün kardeş bildiklerim Anlattılar bir bir bütün gerçeği Seni bırakamayız hiçbir yere Bozulmasın ailemizin düzeni, Melek annem büyütmüş beni Yedinci çocuğu olarak sevmiş beni Öz evladı gibi hatta biraz fazla sevmiş beni Anne sıcaklığıyla sarıp sarmalamış beni Sunmuş bana Anne kokusunu Hissettirmemiş Anne yoksunluğunu Ama söyleyememiş gerçeğin ne olduğunu Bende annemi gerçek annem Kardeşlerimi gerçek kardeşim sanmışım yıllarca İyikide öyle sanmışım İyikide annesiz kalmamışım. Benim iki annem vardı. Birini hiç görmeden , Diğerini doyasıya sevdim. Annem diye öpüp kokladım. Öğrenince işin aslını Gerçek annemede Yer ayırdım kalbimde Anneler gününde ben İki mezara birden varırım. Birisi yaşım kadar eski Birisinin toprağı taze henüz Birisi denize nazır Diğeri toroslara Birisini gölgeliyor bir çam ağacı Diğerini kucaklamış köklü bir Çınar Anne sinesine yaslanır gibi Sarılırım mezar taşlarına Dualar okurum dilimin döndüğünce Melek annemin öğrettiğince Birde süslerim mezarları Hoş kokulu Mersin dallarıyla Kır menekşeleriyle, sümbüllerle Yine geleceğim anneciğim Diye vedalaşırken Başka bir aleme Dalıp gider gözlerim. Cennet bahçesi gibi görünür gözüme Yattığı yer annelerimin. Turan UYSAL 8 Mayıs 2014 Abidinpaşa |
iki anne özlemi zor olsa gerek.