UTANIYORUM
Doğduğunda hiç solmayacak, bir çiçek gibiydi
Canımın can parçası, gözümün göz bebeğiydi Öyle sardım’ki ellerimle, canımdan önceydi Şimdi onu saran, ellerimden utanıyorum... El bebek gül bebek gezdi, yorgun omuzlarımda Tadı damağımda kaldı, lezzeti dudağımda Doymamıştım öpmeye, o çocuk yaşlarında Şimdi onu öpen, dudaklarımdan utanıyorum... Birgün görmezsem özlerdim, bebeksi gülüşünü Hiç istemezdim, apallarken yere düşüşünü Her şeyi unutup, o yüreğimi dövüşünü Onu sevmiş olan, yüreğimden utanıyorum... O gün zemheri ayı, kulağım çıkış zilinde Ellerim koynumda, titriyor okul köşesinde Ya dönmezse korkusu vardı, yorgun gözlerimde Ben onu gözlemiş, gözlerimden utanıyorum... Cemal İNAN. |
Evren aynı kalmak için değişir, biz ise farklı olmak için.
:::::::::::....................................John Fowles.
………………………….. Saygı ve Selamlar..