O ADAM
Omuzunda’ki o yüke inad!
İlerliyor boşlukta, o adam Yürüyor sessiz sessiz Belli’ki çıkış arıyor Kafasında debreşti, o anılar. Şöyle bir etrafına bakınıyor! kimseciklerin olmadığını sezince Semaya açıp İki elinini, mevladan Yağdır allah’ım yagdır Nidasını haykırıyor, yırtık ses tonuyla Bu hal, arınmak’tı sundu mevlaya Dileği, kar tanecikleri yağsın Kırisrtallerinden fışkıran renk cümbüşünde Yaşamadığım hayat, bedenimle yaşlansın. Samimi yakarıştı gördü kabul, Kar tanecikleri’idi, gökyüzünden yağan Kümelendi sanki, yokmuş gibi düşecek yer O adam şanslı, düşen kar tanecikleri Sarıyor her yanı, oluyor kardan adam Beden o adam, Ruhu, yağan kar taneciklerinde aklanan Gözlerinde eriyor son kıristal taneciği İki damla yaş olup yuvarlanıyor, Yanaklarını okşayarak akan, dert yumağı. Artık cisil cisil yağmur altında yürüyor, o adam Tertemiz berrak damlalar dövüyor onu Ayaklarının altında bak, aklanan umutlar. Çamur oluyor o damlada. Islanan beden alıyor yükünü sırılsıklam Yürüyor boşlukta o, yük ne gam Ruhu kar taneciklerinde aklanan o adam Mustafa YILMAZ(sertesenyel) 1974 ANKARA |