öyle günler yaşadım ki
kalırken de gider insan
gitmek için ayakların gitmesi şart mı? öyle anlar oldu ki ayaklarımın kalıp benim çok gittiğim canım derken canım bilmediğim öyle anlar oldu ki kendimin gidip yüreğimi götüremediğim tuttuğum eli hissetmeyip hissetmiş gibi yaptığım öyle anlar yaşadım ki nefes aldığım ama aldığımı hissetmediğim boğulur gibi olduğum ama kimsenin hissedemediği ölümlerden döndüğüm ama kimsenin bilmediği ne günler yaşadım ruhu duymadı şimdi ben bu günlere geldiysem el ele verdiğim sen/in sayende değil benim vermiş olduğum kalmakla gitmek arasında ki yaşam savaşındandır boşuna övünüp böbürlenme insanoğlu bende bir ana, babanın evladıyım .. H.T.N |