Bir Ressama
Bana bir sokak çiz, izbe virane
Bu öksüz şehirden öyle bir sokak İçinde bir adam, deli- divane Gelmez sabahlara yürüsün bırak. Bana bir çiçek çiz, mahzun ve ölgün Rüzgarla dalından gidecek gibi Ufuktan ufuğa savrulduğu gün Yeniden yeşerip açacak gibi Bana bir kadın çiz, mahzun gözleri Birini beklesin pencerelerde Kurusun gözünde yaş denizleri Ağlasın; ’o giden sevgilim nerde?!’ Ve sonra beni çiz, çizgilerde ben Yüzüme neş’eden gölge düşmesin Çizdiğin o kadın tutup elimden; ’Ben de senin kadar yalnızım!’ desin |