SUÇLUYUM
Kanadıkça aklımın zifir karanlığında susayan sevgi
Kalbimin eskiyen sevgilisi, ölüm kokusunda beklemekten... Suçluyum, su diye kendi kanımı içtim, yüzümde avere kederin vebası Hayallerim engelli takılmış oltanın ucuna Soğuk odama pencereden giren güneş merhaba Piç sevdalar işkencesinde Çıldırmış düşünceler usumda Benimki futursuzca siyah yalnızlık Korkularımı azat ettim Zaman şahane yaşamak aslında bahane Umarsızca zikretmeliyim adını Kibir muhabbetin içine etmemeli Tualime umutlarımın resmini çizebilirim Kırmızı pijamalarım eskimiş dökülüyor Hele kalbim parçalanmış sevdaya yenik Hasreti sineye çektim kızılcık şerberti içtim Kendi masalımı anlatsam Yer gök ağlayacak Belki dolu yağacak Seller taşacak Süprüntü pislikleri yok edecek Yine ıskaladım Sussam mı acabaa ? |
Kalemin daim kelamın bol olsun...
Sevgiler...