deniz kızı Zerya...
“... artık beni daha net görüyordu. İyice süzdü. Düşünceli ve sakindi. Ama her şeyi anlamaya çalışan bir ruh hali vardı. Odaya benim için geldiği belliydi. Çünkü bana odaklanmıştı... Bu yüzden mutlu olmuştum. Sanki ona gideceğimi anlamış ve bu yüzden uyumamıştı. Saat gecenin yarısını geçmişti bile. Beni beklediği her halinden belliydi. Çok sevinmişti. Ama korktuğu için mutluluğunu gizliyordu. Bunu, gözlerinden anladım. Çünkü bu yüzden gitmiştim; onu anlamak, görmek ve sevmek için...
Sessizlik içinde bir süre bakıştık; gözlerimde gülümserken, Aynasında ben vardım... Sevgimize engel, İnsandan kahpe kelepçe olsa da; dokunmadan sevişmemiz vardı.. hidayet pehlivan |