NE BİLECEKSİN?"Nerden bileceksin aşk ile kavrulmayı, Yanmaya cesaretin mi var senin?" Bahanesi olmaz aşkın Öyle bir yorar adamı Zorluğu güzelliğindendir Yaşamadınsa anlayamazsın Sende bu ışık hiç yanmadı, Havasız kalmış duyguların Korkuyla yaşanmaz ama Yaşayabildiğin kadar dayanacaksın... Gözlerinin feri sönmüş Ne duvarlar örmüşsün Nursuz gözlerinle kör karanlıkta Hangi kaybediş başka bir kazanca Uyandırmıştır insanı... Hani dokunmak bile aşktı Yıkılmış köprülerden geçemeyip Kaldığımız bu iki kıyıda Dokunamayacağız birbirimize Öyle soğuk bir elveda ile Dönüp kendi yolumuza Gideceğiz, aldırmadığımız sona... Sevmekten bahsetme sen Hiç yakışmıyor diline Sevgi emektir, Sevgi samimiyettir Kutsaliyettir Velakin...! Aşk kuşatmadır Taş kaleye saklansan İçindeki surları deler Sana ulaşır ondaki kudret... Ama unutma, Aşk; yakışmadığı kalbe Isınmadığı sevgiliye, İnanmadığı söze Hele hele kendisini Hor gören göze İtibar etmez... Şöyle bir uğrar kapıdan Gözünden tanır adamı. "Benden sana selam söylememi istedi Dedi ki: Onda beni taşıyacak kalp bulunmadı..." sibel |