Deniz mi insanı boğar, insan mı denizi...
Ey deniz...
Sen ki bir avuç suyla can alan Kader bilinen yolu tıkalı bırakan Son denen günü bir anda yaşatan Sen ki yaşattıkların ile yaşayan Her canlıya bir hayat bağlayan Her canlıya bir can borçlu kalan Dünya senin sana muhtaç olan Sardığın toprak seni unutmuş Her dalgan da sana kinle bakar Vardığın her limanda gemiler baraj kurar Aldığın her yağmurda sana hayat var Seni bekleyen milyonlarca ağaç Yolunda dalı ve yaprakları yatar Bir damla suyun bereketi sen Sende nasıl bir hayat var? Ey insan... Sende her tür kalleşlik var Sen ki bir damla suya muhtaçken Denizle ne alıp veremediğin var Kirlettiğin su sana merhamettir Yüzmeye çalıştığın yerde Seni boğan senin pisliğindir O ki sana ALLAH’tan rahmettir. Sen gibilerine ders değil nimettir Yapacağın her şey ona hakarettir Ki sen insan oğlu nefis senden daha fanidir.... |