Kitapların arasından bu sefer gül çıkmadı bir öğrencimin şiiri çıktı.Samsun Atatürk Ortaokulunda görev yaparken Tuğba Susa isimli öğrencimin Öğretmenler Gününde en güzel hediye oldu bana... (24 Mart 1987)

Arşimet Kanunuyla,
Kaldıraç sözcüğüyle
Isı Enerjisiyle
Bir bebeği okşar gibi,
Attığı dayağıyla
Sevdirmiştir kendini,bütün öğrencilerine.
Hep öğrencilerinin
Gevezeliğinden yakınan
Haylazlığından yakınan
Bir öğretmendir bu
Fen öğretmeni.
Fakat hiç küsmez öğrencilerine,
Ama,ben başta olmak üzere
Küser öğrencileri ona
Siniri tepesine çıktımı
Alır eline cetveli
Okşar herkesin elini
Çatmaz hiçbir zaman kaşlarını
Arada bir konu sokar ortaya
Yok Samsunspor yenilmiş
Yok şuymuş yok buymuş diye
Güldürür öğrencilerini
Neşe katar dersine
İşte budur bizim
Yakışıklı esmer,gözlüklü
İsmiyle ün yapmış
Fen öğretmenimiz
İşte olan o zaman oldu
Tarih Mart 24,yıl 87
Ben bir konuştum
Öğretmen bir vurdu
O hain cetveliyle
Kafama tak tak diye
Ben iki konuştum
Öğretmen iki vurdu
Yine o hain cetveliyle
Zavallı kafama tak tak diye
Ve sonunda patladı bir bomba
Başladı aramızda bir küskünlük bombası
Konuşmadım dersinde hiç
Sustum,sustum
Hep çattım kaşlarımı
Küsmüştüm çünkü öğretmenime
Ve sonunda;
Günlerden Salı
Tarihlerden Mart 31,
Bir teneffüs günü
İmzaladık barış antlaşmamızı
İşte esmer,yakışıklı,gözlüklü
Kendisini yaşlı zanneden
Fen öğretmenimiz
Seviyorum öğretmenimi
Sayıyorum öğretmenimi
Ve de üzüyorum öğretmenimi
İmtihan günlerinde
Herkes derste
Çeker mutlaka bir parçacık kopye
Çünkü yoktur bu öğretmende
Disipline gönderecek göz
Aman susalım
Nazar değdirmeyelim
Atar sonra tepesi
Dinlemez şunu bunu
Sonra buluruz kendimizi
Yolunu bilmediğimiz Disiplin yerinde
İşte budur bizim
Yakışıklı,esmer
İsmiyle ün yapmış
Fen öğretmenimiz
Sevdiğim,saydığım
Ve üzdüğüm
Ve de tanıyamadığım
Öğretmenim
Yazan=Tuba