Öðretmenler



Öðretmenleri hangi kaðýda yazsam?
Hangi kalemle yazsam?
Hangi ellerin güçü yeter ki?
Anlatmak için zamaný,

hangi mevsim uygun ki?
Karda, boranda, at üstündekini mi?
Yürüyerek dizlerinin dermanýný hiçe sayaný mý?
Yoksa sýrtýnda öðrencisini okula taþýyaný mý?
Buna güç yeter mi yazmak için?
Bakýn yüreðimi bir okuyun;

oraya neler kazýdým onlar için...
Hangi sevgi kalemle kaðýtla tatlanýr...
Onlarýn yüreðindeki sevgi nasýl anlatýlýr?
Ýþte bakýþý iþte öðrencisini þefkatle okþayan eli,
Sanki ana sanki baba iþte sevgili öðretmenim...
Benim gücüm yetmedi onlarý anlatmaya,
Bedenini siper etmiþ bakýn þu yavruya üþümesin diye,
Göz yaþlarýný silmiþ elleriyle yere düþmesin diye,
Elindeki simidin ucundan kýrmýþ oda yesin diye,
Hasta olan öðrencisini ziyaret etmiþ sevgisiyle,
Ona ilaç olmuþ ateþlenen baþýný ellerine almýþ,
Okþamýþ yavrusunu tez iyileþ diye,
Gözlerinden öyle bir sevgi sunmuþ ki.
Ýþte bilgi, iþte þefkat, iþte sevgi, iþte bu öðretmen.
Her gününüz kutlu olsun mutlu olun,
Yýllarýnýzý saðlýkla yaþamanýz dileðimle...
Sevgi ve saygýlar sunarým tüm öðretmenlere...

hafize kilic

Gurbet meleði