Sarmaşık gibiydik senle ey yar!
Sevdalarda yeşermiştik.
Niceleri kıskanmıştı bizleri
Gül kıskançtı; Bülbüle hasret.
Sümbül, öne eğmiş başını
Utanırdı önümüzden geçerken.
Şahlanan rüzgâr dağları tanımazdı;
İkimizi görünce hız keserdi.
Kavuşma hayaliyle nehirler
Delicesine meçhule akardı.
Ne mutluyduk senle ey yar!
Sarmaş dolaştık.
Kökümüz yerde, başımız göklerdeydi.
Semaya tırmanırdık senle,
Beden bedene, el ele.
Sendin bana arkadaş
Sendin bana omuzdaş.
Karıncalar senle öperdi başımı.
Aynı mutfaktan yerdik,
Toprak…
Ana-çocuk gibiydik, kucak kucağa.
Ayrılmayız sanmıştık ikimiz.
Fakat kara bahtımız…
Baltası kırılasıca, başına düşe inşallah.
Ormancı derler kendisine;
Evden mi küsmüştü ne?
Aldı baltasını ve de hıncını.
Karardı iki dünya.
İkimiz…
Eğildi yapraklar, dallar kasıldı.
Ağladı börtü böcek, ikimize.
Yere yığıldık, cansız iki beden.
Tuttular saçlarımızdan,
Kırdılar kollarımızı.
Ayırdılar börtü böceği bizden, ikimizden.
Sen sarmaşık sevdamsın ey ey yar!
Ayrılsak da,
Vücudumu saran dallarının izidir,
Bende kalan tek hatıran.