ey aşk ne çok seslenenin var
sağırlığın bu yüzden olsa gerek
ey aşk
sağırsın
körsün
elin ayağın tutmaz kötürümsün

Gelme üstüme Cıydık
Bak mevsim sonbahar
Kartopu oynarız belki, gelirse kış
Dua et,
Son olsun habersiz gidişim
Döndüm ya geri, “hoş geldin” de
Acılarda derinleşiyor yalnızken
Can yandıkça pes ediyor akıl
İlk korkaklığım değil biliyorsun
İflas ediyor benlik
Bunca öğretilmiş çaresizlikten sonra
Ezber bozulmuyor
Şimdi şüphem var Cıydık
İki kere ikinin dört ettiğine
Cahilsin diyorlar
Doğrudur
Çerçeveli diplomam yok
Bitmesin dediğin umut mu biten
Yoksa çırpınış mı?
Yağmur bekledik diye mi?
Bu simsiyah bulutlar üzerimizde
Oysa
Gölgede yaşattılar hep
Hiç terlemedik
Hiç çalışmadık
Hiç “evet” imiz hiç “hayır”ımız olmadı
Ve
Kendimize hayrımız
Kırılan onur mu gurur mu kalp mi?
Kirleten mi kirlenen mi?
Verilmemiş sözlerin hükmü özde mi söz de mi?
Sen de cahilsin Cıydık
Nerden bileceksin

Ana dilimi unuttum ben
Annemi de...

Artık baktığımı değil sadece
Bakmadığımı da görüyorum
Kör olasım var Cıydık
Kör olasılara


Sende bırakma beni plastik pinokyolara
Sen de bırakma beni dürüst yalancılara

Yılkı atı çetele tutar mı?
Henüz erken
Yoksa çok mu geç Cıydık