Gül dalında gül dalında,
Ağır durur gül dalında,
Bülbül düşmüş aşk oduna,
Gonca güler gül dalında.
...
Gülün dibindeyim güle hasretim,
Bülbülün goncaya yandığı gibi,
Ben kendi içimde bana hasretim,
Toprağın yağmura kandığı gibi.
...
İçimde özlemi hüzün sarıyor,
Gözlerim yolarda seni arıyor,
Gülşenimde açan can güllerimi,
Bahara ermeden hazan vuruyor...
...
Sevgilerin harman olduğu yerde,
Gönlümü gönlüne sebil eyledim.
Dertli bülbül gibi düşünce derde,
Vardım gül dibinde gönül eyledim.
...

Gül, Dikeni İle Güzeldir; Mutluluklar; dertsiz, sıkıntısız ve kedersiz elde edilmez. Nasıl ki dikenlerin arasından gül çıkıyorsa, meşakkat ve sıkıntıların ardından da gül misali güzelliklere kavuşulur. Gülün, hep diken ile beraber bulunuşu çok ibretli ve hikmetlidir. Dikene katlanan gül, çiçeklerin şâhı olmuştur. Huzûr ve mutluluk da, cefâlara katlanmanın sonucunda elde edilir. Nefsin kötü arzularına ve hayatın ağır imtihanlarına tahammül, iki cihân saâdetinin kapısıdır.

Hazret-i Mevlânâ ne güzel buyurur: “Gülün güzel kokulu olması, onun dikenlere katlanmasıdır. Zîra gülün dostu dikendir.” Hiçbir güzellik yoktur ki güçlüklerin, çilelerin ardında gizlenmiş olmasın. Gaflet dikenini aşmadan ayıklık gülistânına kavuşulamaz. Benlik dikeninden kurtulmadan mânevî varlığa erişilemez. Gözyaşı dikenlerini aşmadan gülmeye hak kazanılamaz. Ölüm dikenini aşmadan ebedî hayata erilemez… Hazret-i İbrâhîm -aleyhisselâm- da, gülün ateşten dikenlerini aştıktan sonra gülistâna kavuşmuş ve târifi mümkün olmayan huzûru bulmuştur.

Hazret-i Mevlânâ şöyle der: “Bahçede bulunan gül, yanağını kirlerden arındırmış, gömleğini yırtmış tebessüm ediyor. Dikenlerin verdiği acılara, kederlere sabrediyor. Âdetâ: “Ey insanoğlu, sen de benim gibi ol! Dikenle beraber bulunduğum için neden gama düşeyim? Neden kendimi kedere salayım? Ben ki gülmeyi, o kötü huylu dikenin beraberliğine katlandığım için elde ettim. Onun vesîlesi ile âleme güzellikler ve hoş kokular takdîm etme imkânına kavuştum. Dikenle hoş geçinmek, bana daha neler neler kazandırdı!..” diyordu.

Hakîkatte gül, Hazret-i Peygamber -sallâllâhü aleyhi ve sellem- Efendimiz’in sembolüdür. Yani güllerin şâhı, Efendimiz -aleyhisselâtü vesselâm-’dır. Bizler de güzel hâlimiz ve ahlâkımızla o gülün bir şebnemi olmaya gayret etmeliyiz. Müslüman; zarîf, ince ruhlu, hassas ve güzel bir insan olmasından dolayı güle benzer. Gül bahçesi mîsali, binbir güzellikler kendisinde hayat bulur.

Gül kokulu insanlarla beraber olanlara bu güzellikler geçer. Kil toprağına gül gibi kokuyorsun denilince: “-Ben misk de, amber de değilim. Bildiğiniz, alelâde bir toprağım. Lâkin, bir gül fidanının altında bulunuyor ve gül goncalarından süzülen şebnemlerle her gün ıslanıyordum. İşte hissettiğiniz gönüllere ferahlık veren bu râyihâ, o güllere aittir.”

Azîz Mahmûd Hüdâyî Hazretleri de, sâdıklarla beraber olup onların yolundan gidenlerin, sonunda dost güllerini devşireceklerini ne güzel ifâde eder: “Sâdıklar yolunu tutup, “Hakk’ın dergâhına yetüp, “Âşık bülbül gibi ötüp, “Dost güllerin deregör.”

Osmanlı pâdişahlarından, peygamber âşığı Sultan 1. Ahmed Hân’ın, peygamberler yetiştiren o müstesnâ gül bahçesinin eşsiz bir gülü olan ol Rasûl-i Kibriyâ’nın ayak izlerinin maketine yüzünü sürüp, bir tâc gibi onu başında taşımayı büyük bir şeref olarak ifâde eden şu mısraları ne kadar mânidârdır: “N’ola tâcım gibi başımda götürsem dâim, “Kadem-i pâkini ol Hazret-i Şâh-ı rusûlün.. “Gül-i gülzâr-ı nübüvvet o kadem sâhibidir, Ahmedâ durma yüzün sür kademine ol gülün.”

Şâir Nesîmî’nin, gülü bir değer ölçüsü olarak ifâde eden şu mısraları da ne kadar güzeldir: “Seyrimde bir şehre vardım, Gördüm sarayı güldür gül, “Sultânımın tâcı tahtı, Bağı duvarı güldür gül. “Gül alırlar gül satarlar, Gülden terâzi tutarlar, “Gülü gül ile tartarlar, Çarşı pazarı güldür gül..”

Yüreği güllerle dolu gönül güzelinin gül kokulu satırlarıyla yüreğimiz huzura ve mutluluğa koşuyor. gönlümüzde seher yelleri esiyor. Ne mutlu yüreği güllerle dolu gönül dostumuz var.

Selam, saygı ve sevgilerimi sunuyorum efendim. Rabbim cümlemizi gül yüreklilerle Kevser havuzunun başnda cem eylesin. Allah'a emanet olunuz.