Bırak...
Bırak gitsin yelkovanlar sonsuzluğun içine
Bırak saatlerin minesi haberdar olmasın gözyaşlarımdan Bırak çınlasın sonsuzluğun derinlerinde inlemelerim Hepsi geçer elbette Hepsi unutulur acılarımın Yeter ki ellerinden hayatıma sıcaklık aksın Yeter ki gözbebeklerinden bağlanayım hayata Yeter ki sonsuzluğu ısıtmaya devam etsin bakışların Korkma Yanmam; yangınların tenimde alazlanırken Yanmam; yangınlar içinde sevgini yudumlarken Yanmam; gözbebeklerinden bana hayat bahşederken Bırak... Bırak ruhum kavrulsun yanık sevda kokusunun izbelerinde Bırak köpükler siyahlaşsın o masmavi denizde Bırak güneş üşütsün sevdalıları zemherilerde Yelkovanlar yorgunluk duymasın semazenler gibi dönüp dururken Yalnız; yüreğinden eksiltme beni Gözbebeklerim özler seni; ruhum kavrulup yanar o zaman İşte o zaman Takvimler alev alır Güneş merhabaları unutur her sabah Yağmur taneleri kıvılcım saçar tenime Yalnızlığım kıyameti yaşatır benliğime... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |