UMUTLAR TÜKENDİĞİNDEbülbül dile gelir ağlatır beni ahı figan eder sızlatır içimi kabuk tutmaz yaram depreşir tuz basmak nafile oldu hayallerim hep çile kaldım kendimle başbaşa biçare hayat bu neylersin başladığı gibi bitmiyor hiçbir şey yaşanıyor bir bir başa gelenler kader bu ayrılıyor sevenler buluşurmuyuz yeniden ayrıldığımız yerde birleşir mi gözlerimiz sevgi denizin de hayatımın en güzel günleriydi seninle sensiz yaşanır mı umutlar tükendiğinde tut ellerimden çıkar düştüğüm girdaplardan koma beni sensiz dipsiz kuyularda yeşersin yeniden sevda filizleri açsın solmamak üzere yediveren gülleri aşktır coşturan gönülleri atma kara bir çentik olmasın aşkımıza gölge umudum da yaşam sebebim de sensin dağılsın üzerimizden kara bulutlar yağsın üzerimize sevda yağmurları çıkaralım toprağa gömdüğümüz anıları yaşayalım yeniden yaşanmamışlıkları ... Refik 16 . 11 . 2014 İstanbul |