HAK ETMEDİN SEVGİYİbu gün öldüğüm gündür gülsün yüzün dağılsın içinde ki hüzün ben miyim sanki en son yitirdiğin söyle mutlu musun öğün eserinle şimdi meğer bir rüya imiş yaşadıklarım rahat mı vicdanın yanmaz mı için başını yastığa koyduğunda kirpiklerin barışacak mı uykuyla aklım firarda yüreğim kürek mahkumu sana çıkan tüm yallar kapalı görünmüyor tünelin ucu uçurumlardayım dünyam dönmüş koca bir zindana tek başıma kaldım yalnızlığımla yaşam boş herşey yalan feryat figan etsem anlamazsın halden yüreğinde kurumuş sevgi pınarları rüzgarın savurduğu bir yaprak gibi düştüm peşine ey yar savrulurum sararmış yaprak misali alır götürür bilinmez meçhule beni bir daha karşına çıkar mıyım bilmiyorum yeni bir sayfada yer verir miyim dilin kemiği yok söyledin en acı sözleri kırıldı kalbim bir kere ağlamak yakışmaz kendi düşene sil gözlerini yol ayrımına geldik ikimiz de herkes kendi yoluna çıkma karşıma mutluluklar dilerim sadece sana ... Refik 15 . 11 . 2014 İstanbul |
daha çok gönül kıymeti bilmeyenler içindi belki de :)
Sonbahar hüznü içerse de şiir, şiirin hası olmuş.
Ömrünüze bereket.