Puşt Değil Artık
Dumansı bir koku içinde sol yanım
Kül desem yağan kül değil artık Odun ateşinde kaynamaz ki kanım Kor desem kor değil yanan artık. Karardı zaman, aydınlık bize uzak Şu duyduğum ses, ses değil artık Her daim ağlamak, ağlamak, ağlamak Islak desem ıslak değil gözler artık. Aklandı kötülük, iyilik bize tuzak Nefes alsam aldığım nefes değil artık Dostum düşman, düşmanım düşman yazık Puşt desem puşt, puşt değil artık. Kaan Özer |