ACILIYIM
DIŞARI ÇIKTIM
BÜTÜN ŞEHİR KARANLIKTA... SENLE DİNLEDİĞİM ŞARKI ÇALIYOR KULAĞIMDA.. ŞEHİR KAR ALTIDA TANELERİ SOĞUK SOĞUK SÜZÜLÜYOR SAÇLARIMA... EVİMDEN UZAĞIM ALIŞMAYA ÇALIŞIYORUM BU YENİ HAYATA... LOŞ IŞIKLAR VAR PARKTAYIM ŞU ANDA SENİNLE GEZMELERİM VAR ŞU AN AKLIMDA... PEKİ YA KALBİM? İŞTE ONU SORMA ACILIYIM,SORSAN DA ANLATAMAM Kİ SANA... BU AŞK BÖYLE NE KADAR SÜRECEK BİR CEVABIM YOK HALA... NE UNUTA BİLİYORUM NE DE YAŞAYA BİLİYORUM BU ACIYLA... ŞUAN KALBİMİ DİNLENDİRİYORUM BİR MEZAR TAŞINDA SÖYLESENE AŞK DENİLEN ŞEY GİRER Mİ İNSANLA MEZARA? SONU YOK MU? EN AZINDAN BU SORUMU CEVAPLA... MUTSUZUM... AĞLIYORUM ... HER NE KADAR ÇÖZÜM OLMASA DA... BELKİ OKURSUN BENi MERAK EDİYORSAN HALA... BELKİ MUTLUSUNDUR SEN ŞİMDİ BİR BAŞKASI YANINDA... |
Acının tarifi gibiydi sanki
Anlattığın hikayenin romantizmi
“Şehir kar altında” diyorsun ya ?
Kar da değil asıl meselenin temeli
Güneş de olsa yine üşütürdü sizi…
Serde ayrılık var mademki…
Sen öyle evinden uzakta
Alışamazsın hiç bir yokluğa
Hele onun yokluğuna
Yar yokluğu bambaşka !,
Kusura bakma ?
Sıcak bir şefkatte yokmuş üstelik
Yakınlarında da,
Yakınlarından sana
Hazır olmalısın sen yalnızlığın kahrına…
Bırak kalbini,
Koyma mezar taşına
Alıştırma kendini sonsuz acıya
Ağlamalısın doğru
Açılırsın ağladıkça…
İnan bir gün duyar
Lakin yerin kulağı var
Bakarsın gelir senin o yar
Belki , ikinizin de duyumlarında bir yanlışlık var
Çıkagelir bakarsın bir gün;
Hava ısınır, kar durur,
Dünya sımsıcak olur
Ve gözyaşın kurur…
Kaleminize sağlık !!!....