Yoruyor İnsanlar
İnsanlar yoruyor beni.
Sırtımdaki yük değil böyle inleten. İçten içe yapılan hesaplar. Zamansız orta yerde kalışlar Bilinmedik bir zamanda Aşinası olmadığım yalanlar Beni sevdiklerim yoruyor en çok. Şimdi ciğerim yanıyor cayır cayır Ne bir kova su dökenim Nede üfleyen bir nefesim Acıyla bastırıyor deyyuslar. Acım diyorum zehirle besliyorlar Döküldüğünde ölürmüş yapraklar Oysa mevsim ilkbahar Dökülen her bir parçam biryerde Ve giden ettiğiyle kalıyor yine... |