Hayat YolundaŞu puslu Kasım ayında Doğrudur her gece bir kaç yıldız kaydığı Doğrudur yıldırımların düştüğü yağmurların yağdığı Küçücük köyümde ne fırtınalar kopar İnsanlar susar Yüreğim konuşur “Tekrarı yok geçmişin. Ne geriye dönmek mümkün, ne de maziyi silebilmek" "Ki Ayartıp sevdirmişti kendini Bozbulanık hatıralardayım şimdi Bilmezdi sevmesini Öğrendi sandım Derin ve manalıydı gözleri Bakışlarına kandım "Gözleri sözlerini anlatırdı Sözleriyse gözlerini, aşk kelimesi ise sadece onu anlatırdı" "Ki" Aydınlıktı adı Bir Anadolu kızıydı Saçları kızıl teni yanıktı Yerim yoktu başka yürek taşımaya Ağlayışı gülüşü içimde sızıydı Ak sakallı bir deden alnıma yazıydı "Yanlışlar kazanmıştı yarışı, doğrular lal olmuştu Güneşe dokunmak zordu." "Ki" Yürürken hayat yolunda el ele "Ne kar dinlemiştik ne tipi" Güneş yokken havada Güneşi içmiştik yıllarca Ve bir gün geldi küçücük bir bardakta Boğulduk sularda "Eğer gökyüzüne yazmak mümkün olsaydı Onun adını yazardım arşa kadar" "Ki" Bazen beni sevdiğini düşünürüm Burnumun direği sızlar Sonra yaşlandığımı hatırlarım Onsuzdur kışlar onsuzdur yazlar Gidenin bir daha gelmediği fani dünyada Nem kaldı "İlahi bir meltem düşlerim, sıladan gurbete esen" "Ki" Daha dün sormuştum mısralarımda Pişmanmış aslında Bugün esen meltem söyledi Rüzgar getirdi haberini Ellerini ellerimde hissettim Hayaline şükretttim "Bir ateştir gurur tam sönecekken yeniden alevlenen" "Ki" Gurur aşılmadıkça artık söz konusu olan Tek kişilik bir sevgidir Hasrettir yani Unutulmaktır ya da Aslında çok şey biliyor ama hep susuyor Nedense sadece şiirlerde konuşuyor bu ada "Umut adası koydum köyümün adını" "Ki" Umut topluyor gelecekten Her şeye rağmen Silip süpürüyor mutsuzluğu Ama tek bir kusuru var yalnız Oysa aşkın adaletinin ekmeğini bölüşüp de yemek istiyor Hiç bir şey imkansız değil ki OnKasımİkibinondört/Saat 00.00 Güzelçamlı Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN |