Ağlama Çocuk
temmuzun sarı sıcağı vururken toprağa
kanter içinde çapasını sallıyordu bir kadın ayakkabısız bir çocuk ağlıyordu tarlada kara sinekler yalarken gözlerini sıcak ve sinek bir parçasıydı anayla oğulun yaşam mücadelesinde akşamın paydos düdüğüyle birlikte içten içe buruk bir sevinç belirdi gözlerinin ta derinliklerinde öyle ya artık akşam olmuştu gelecek sabaha kadar anayla çocuk beraber baş başa ne büyük mutluluk okulsuz kitapsız ve kültürsüz geleceğe yetişen bir büyük nesil ağlama çocuk olsanda sefil kölecioğlu diyor ağlama sefil olsanda ağlama sefilde olsan yeterki yalaka olma Ahmet kölecioğlu 1987 TEMMUZ |