ÜMİTLERİN BİTTİĞİ YERDEkaçırdım yine son sevda trenini sevmez yüreğim senden başka birini unutmam mümkün mü gözlerini kazıdım yüreğime isminin her harfini yalnızlığıma sırdaş ettim geceleri gelirsin diye kapım yarı aralık bohçamı derledim kapı arkasında hazır arkama bakmadan seninle gitmeye hazırım meçhul olan o yolda birlikte yürümeye dönmesen de gittiğin yerden bir nefes gibi olacağım yanında en zor anında ayrılık elbisesi biçme aşkımıza ecel bile ayıramaz bizi olmasa da bu dünyada mahşerde buluşuruz suskunluğum içimde kopan fırtınanın habercisidir çıldırtma beni çıkmazlardayım aç telefonu çalsın yeter bana bakmasan da iyiyim de...döneceğim de ihtiyacım var sana ümitlerin bittiği yer de yaşamda sonlanırmış geride sadece anılar kalırmış ve bir de sararmış resim bırakma ne olur beni tek başıma yer gök şahit bak gözyaşlarıma itme beni sensizliğe dayanılmaz sevgisizliğe buz dağı olsaydı erirdi şimdiye kadar içimdeki ateşin bak hala sönmedi sarıyorum sensiz günleri hep geriye özlemlerim belki diner diye ... Refik 02 .11 .2014 İstanbul |