YETER DAYANAMIYOM
her an dilim duada gözlerimse yollarda
umutsuz bekleyişte çelik çomak oynuyom kara yüzlü yarimin hali nicedir orda akmasın gözyaşları yeter dayanamıyom yüzdeki derin çizgi nasırlaşmış yol alır gözlerindeki mana kimbilir ne anlatır memleket anasına yetmez mi onca kahır akmasın gözyaşları yeter dayanamıyom. garibin tesellisi umuda bel bağlamış babasız doğan bebek gün görmeden ağlamış ana baba kardeşi ciğerleri dağlamış akmasın gözyaşları yeter dayanamıyom ’’yüzme bilmez ki yavrum’’ der umutlu yürekler balçıkla sıvanarak çürürken o direkler Allah’a yolcu olur kara yüzlü bilekler akmasın gözyaşları yeter dayanamıyom değişmedi dünyamız zengin gene zengin hep fakirin ekmeğinde zeytin peynir lükstü hep oysa onu çıkarmış kara zindanlarda hep akmasın gözyaşları yeter dayanamıyom bir maaşla mı acep dinecek bu feryatlar gün yüzü görmeyecek yetim doğan evlatlar bağrımdaki yangında yükseliyor heyhatlar akmasın gözyaşları yeter dayanamıyom... 31 ekim 2014 ülkü solugan kara |