AĞLADIM
Yıllar sonra kalktım gittim köyüme
Gözlerim dolduda doldum ağladım Çocukluğum hayel meyal göründü Geçmiş yıllarıma daldım ağladım Otobüsten indim köprü başında Yürüdüm ayna gibi köy karşımda Fatiha okudum ninem başında Nınemi hayele aldım ağladım Doğduğum eve vardım kitli kapı Samanlık yıkılmış viran yapısı Rütübetten küf bağlamış hepisi Yüreğim dolduda yandım ağladım Kimsemiz kalmamış baca tütmüyor Pencere kapalı işik gitmiyor Kuzu melemiyor horoz ötmüyor Geçmiş yıllarıma döndüm ağladım Komşuların çoğu göçmüş yoluna Ölen ölmüş kalan geldi yanıma Gençler sordular kimsin be amca Köyümde yabancı oldum ağladım: Sabah olur koyun kuzu melemez Pek hayvan kalmamış nahırda gitmez Tırpanlar pas tutmuş ekin biçilmez Harmanlı yıllara döndüm ağladım Komşular küsmüş ikiye bölünmüş O güzel köyüme kin nefret dolmuş Kardeş kardeşe sırtını dönmüş Dostluk yıllara döndüm ağladım: |