Biliyorum namerdini merdini
Geçip geldim bu dağların ardını
İnsanların hayvanların yurdunu Biliyorum çakalını kurdunu Biliyorum namerdini merdini Aradım da bulamadım öz bitti Yellemeye mahal yoktur köz bitti Tecrübeler yollar aldı söz bitti Biliyorum namerdini merdini Bazen ağlamışım bazen gülmüşüm Yürek dağlamışım bazen külmüşüm Ekmeğimi insanlara bölmüşüm Biliyorum namerdini merdini Yakuphan Kılınç |
A T S I Z
Sağanak yağmurlar altında
elimi uzattığımda değecek
kadar yakınlaşan gökyüzüne
k/ara k/ara iç çekerken
güneşin doğduğu toprakların
kuzey kıyılarında
adımın ıslanıp
ve bir gün yazıldığı yerden
sökülüp atılacak olması
ne garip!
Bugün görünmeyen
karşı tepelerden uzaklara bakarak
yağmurun düşürdüğü
son yapraklar gibi g i t m e k
Atsız kadar inat!
ve düşkünken özgürlüğe
geçeceği söylenen baharlardan
elimin değdiği denizlerden
ayağımın bastığı topraklardan
köklerimin uzandığı coğrafyalara
baharı olmayan iklimlere
çok uzaklara gitmeli
yüzyıllık zeytinlerin arasından
geldiğim yoldan sessizce
lâ lâ lâ