SEVDAM
Apar topar düşerken
Kara kirpiklerinden kapkara sevdalara Ruhumu teslim alandı sevdan Yokluğun bir yandan Usandırırdı bu candan Uzaksan Koca çınar ağaçlarında Minik bir serçe kuşudur sevdam Yağmurun bile görmediği Karın değmediği Yakınsan Gözlerim pırıldanır Tek düşmanım geçen zamandır Elim ayağımdır birbirine dolaşan Ah elimi bir boynuna dolasam Şimdi Yangın yeri yüreğim Yanıyor hiç küllenmeden Yürümeye çalıştı Bebek gibi dillenmeden Bil ki Acıdır sensiz kalması Yürek üzgün, yürek yanık Yürek olmuş tarumar Sevecektir elbette son ritmini atana kadar... Kasım EDİZ |
Yürekten kutlarım bu güzel yüreği.
Saygılar