Üşüyen Sokaklar ve Ben
karanlığın akşamında düşünürüm seni
yıldızlar yorgun ve sokaklar soğuk kafamda bin bir soru dört bir yanım hüzün öylece gezer dururum yalın ayak ve yorgun nağmeleri gömdüm sineme mevsimler sanki zemheri hüzünlü bestelerim nerde o eski şarkılar birde ruhumun bahar günleri ağlama desemde gözlerime yığın dolusu birikmiş yüreğime bir kere neyim kaldı eğlenecek üç beş fıkra anlat karanlıklar aydınlansın başa dönsün hayaller varsın gitsin bedenim bana kalsın umutlar gözüme girmez uykularım şafağı beklerim bitmez hasreti kalır gözümde özlemim karanlığa mahkum olur bedenim gün gelir ölüm olur anlatır beni sana üşüyen sokaklar... Hüseyin YANMAZ 24/10/2014 |