Korkuyorum!Korkuyorum! Seni kaybetmekten geçtim, Seni unutmaktan korkuyorum. Zaman her şeyi siler diyorlar, Silmesin, istemiyorum. Gözlerindeki masumiyeti sonsuza kadar hatırlamak, Sonsuza kadar kaderime haykırmak istiyorum! Üzülüyorum, kahroluyorum. Benim olmandan geçtim Başka bir bedende uyuyacağına, Başka bir nefeste yaşayacağına üzülüyorum! Üşüyorum! Hayallere sarılıyorum yorgan misali. Sensizken senden diye sensizliği seviyorum. Sessizliği dinliyorum. Odamı hiç duymadığım sesin kaplıyor. Dinliyorum... Ama! Sonra sen geliyorsun Kapıdasın, şimdide yanımda, yatağımda, Her yerde... Konuşmuyorsun, öylece bakıp gidiyorsun Ve sonra yine yalnızım, sensizliği seviyorum, Çünkü orda SEN varsın. Sona yaklaştığımı hissediyorum. Gitmeden bir kez gözlerine dalmak, Sende boğulmak istiyorum. Ürperiyorum! Senden ayrılmaktan geçtim, Seni ve bu günleri unutmaktan ÇOK KORKUYORUM! |
Korkuyorum yar...
Çok korkuyorum...
İyice sensiz kalmışlığım ürkütüyor beni...
Ya unutursam seni
Ya unutmama izin verirsen seni...
Sessizlik, karanlık,korkular ve sen...Ve ben...Ve de biz...
Yar üşümekteyim sensiz...(okuduğum bir yazıdan)
o yokkende onunla yaşamak umuttur
bazen insan olmayanı sadece düşlerde olanı bile kaybetmekten korkar ya işte böyle bişey bu aşk..
ben çok beğendim şiirinizi tebrikler
sevgilerimle...