ÖLÜM UYKUSU
korkma cihan Türkün adından
göklere çekilmiş bayrak aşından bin yıllık Bizans oyunlarından Müslüman kanı gavur şanından haykır sende düşman alayından çatma kaşın üstüne helal hakkın senin öldüğün günde doğar özüm sanma ki vatan satana cahilim bir gün sığmaz hesabın sorarım Türkün andı cihan sazında koşarım baş eğmez yiğitler er meydanında kılıç hak için sallanır nefsi firarda düşman alayı şeytanın kucağında Türkün namusu hatun beşiği anda hangi çılgın erişir Türkün bayrağına barış ey cihan kardeş niyazında beş zebani sarmış insan kanında yoksul halk yıkılmış millet şanında bayrak indirip yurtsuz kalınca sanma Türkü ölüm uykusunda |
Eli elime değmedi
Değse ise ölür idim,
Dili dilime değmedi
Değse ise ölür idim.
Bana gönlünü vermedi
Gönül bahçeme girmedi
Bahçemde güller dermedi
Derse ise ölür idim.
Gönlüm yüceden inmedi
Ağlar ağıt hiç dinmedi
Gözde yaşı yar silmedi
Silse ise ölür idim.
Aklım aşkıma yetmedi
Başımdan aklım gitmedi
Sevdiğimi yar bilmedi
Bilse ise ölür idim.
Namelerimi dermedi
Bakışla sevgi örmedi
Gözü gözümü görmedi
Görse ise ölür idim
İSMAİLOĞLU değmedi
Kendisini hiç övmedi
Sevdim fakat o sevmedi
Sevse ise ölür idim.
---- 08.03.1960 - İslahiye
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul