sanma
sanma ki satırlarım sana
sen düşün diye belki biraz ama
asıl konuşamadığımdan bu iç döküş..


hissederse yazabilir insan
hissettiklerini..
ve yaşayan herkez gibi..


biliyorum..
gerçi yazamam kalemimin koyduğu son noktaları...
ama ne farkeder ki??
kimsenin anlamasını beklemiyorum zaten artık
beklemiyordum zaten..

konuşma diyenlere inat yazıyorum şimdi..
ve konuşanlara inat düşünüyorum her şeyi..
her şeyi düşünüyorum da bir söz yetiyor o her şeyi silmeye..
yine anlatamıyorum işte..

her seni seviyorum diyeni anlatamam ben
ki neden yazayım şimdi sana
ama kimse beni sana çevirmemiştir sanırım
her canı yandığında , her özlediğinde kaleme sarılan biri olmadı benim için..
kimse benim için bu kadar dayanamadı yani yaşamaya
herkez ölmeyi tercih etti
herkez vazgeçti..
bitmese de bitirdi..


sanma..
sanma ki ağlıyorum..

niye hala kendimi kandırıyorsam..
ağlıyorum işte..ama ne farkeder ki??

yazmalarımda , susuşlarım da can yakıyor..

bilmiyor..
bilmiyor...


niye cesur değil kimse..
niye cesur olamıyoruz..


artık sana yazmayacağım..
benim cesaretimde anca bu kadar işte..


ben yalan yaşayamadım.
yalanlarla da olsa beceremedim mutlu olmayı

sadece ikimiz varken bakışlarındaki masumiyetten anladım sevgini..
sevgidir masum olan,aşktır..
yine de özür dilerim her şeyden ve herkezten..
her şey çelişki olduğu için..
ama o çelişkiler içinde yaşadığım bir bugün var benim...
bu yüzden kapatacağım seni..

isimsiz sayfalarda devam ederim belki yazmaya..


susuşlarında bitiyor özlemim
her susuşunda vazgeçmek zorunda oluşum kalıyor bana..
özledim..
ama özlemek bile yasak
bu ne demek biliyor musun?
bu ne demek...



işte sırf bu yüzden gözlerimi kapatacağım
rüyalarımda seni göreceğim
kalemim düşecek elimden
yaşamaya çalışacağım
büyük ihtimal başaramayacağım...


ve işte yine içim sıkılıyor...
bundan sonra sıkıldığım zamanları bilmeyeceksin..
yazmayacağım çünkü..
göremeyeceksin hayalimi bile..
öyle bir gideceğim ki hayatından...
öyle bir öleceğim ki...
zor olacak bu....
ama mutlu olacaksın bensiz, huzur bulacaksın
senin için yaptığım her şey yani..

bir kelime için bütün harfleri
senle bir saniye için bütün bir ömrü feda ettim ben..

ama biliyorum
biliyorum hepsi boş..
hepsi boşuna..

kapatıyorum
ve son kez..
son kez Se...

Ya da..
yarım kalan her şey gibi son sözümde yarım kalsın...


kapatıyorum seni sayfalar..
düşünmek gerekmez hissettiklerini savurmak içn..
sözler değiştirmez duyguları...

başka bir yerde devam etmeliyim artık....
artık susmalıyım..
dayanamıyorum..
değişmese de bende ki hiç bişey

yine de mecburiyet..
yani..
bu son veda..
son dokunuş satırlara...

hoşçakal..