Hüzünlüyüm yine ben, seni andım bu gece,
İsmini zikrederim, söylerim hece hece,
Sen nesin, kimsin ,çözemediğim bir bilmece,
Bana ettiklerini, sende tadasın e mi.

Ben hep acılarımı, geceler de sakladım,
Ağlayan gözlerime, hep seni karaladım,
Gülmedim, yüreğime hançerleri saplandım !
Bu cihanda gülmeyip, ağlayasın sen e mi.

Gönlümü sana verdim, hiçe saydın aşkımı!
Karanlıklara attın, gönlümdeki saklımı,
Yandım sevda narın da ,yitirdim ben aklımı,
Yıllar hesap sorsun, yüreğin kanasın e mi.

Yollarına feda eder, bu canımı harcarım,
Kendimi acımadan, uçurumdan atarım,
Gelme üstüme sakın, hayatıma kıyarım
Hayatın senin de, kanlara bulansın e mi.

Beni yaktığın gibi, bir gün sende yanasın!
Aklına gelişim de, yüreğin hep kanasın,
Adem ile Havva’nın, elmasından tadasın,
Sevda ateşlerinde sende yanasın e mi...!

Şaire Zehra Demirtaş Boz