Sivas
Kepenek suyunda çeşme başında
Muhabbet can bulur uzun kışında Geçimin derdinde lokma peşinde Göç verip içini dağlayan şehir Nice gönül kaldı gonca gülünde Yanık bir türküsün dudu dilinde Sıladan uzakta gurbet elinde Memleket, memleket ağlayan şehir Sahipsiz sultansın dendi kendine Zararı ziyanı fendi kendine Yiğidi efesi kendi kendine Kendi yarasını bağlayan şehir Halayın tutulur bozda yaylımda Çifte minaresi kolye boynumda Kızılırmak altın kemer koynumda Bereket, bereket çağlayan şehir Bilal ım dalınca başlar ağrısı Sinmiyor içime senden gayrısı Aynı dili söyler olmaz ayrısı Birliği dirliği sağlayan şehir Bilal KARAMAN |