"HAYALLERI YITIK ADAM"
alnından akan
akşam üstü yorgunluğuydu adamın gözlerinde feri sönük dizinde takatı bitik yüreğinde hayalleri maziye yenik aşsız geçmiş bir iş dönüşü dilinde yanık sevdaların notaları nasırlı parmaklarında kaldı hasret hasretine dokundu usuldan leylak efsunu sevda kokusu hala avuçlarında esaret... kimdi o sevdayı avuçlarına bırak an nefesine soluk soluk yazdığı kim di? belki de geç kalmıştı bu soruyu sormaya hayalleri yitik adam! akşamın kör kızılında yanaştı kimsesiz hanesinin yaban el değmemiş tokmağına... isteksiz girdi kapı eşiğinden bir mum aldı dertlerinide hapsettiğı çekmecesinden... dayadı sırtını yine kerpiç duvarına bir nefes çekti derinden yalnızlık yolladı damarlarına yalnızlık koklattı anılarına salındı gitti yüreği salındı gitti yarenli yıllarına... sevdiklerini gördü o cılız mum alevi yansımalarında damlalar bıraktı masaya gözünden ardarda mum söndüğünde sevdikleride yitecek olan adam... takatsiz dizlerine vurdu kadere küfürler savurdu acizliğine hayıflandı bu defa izlediğı sahip çıkamadığı aşkıydı mum söndüğünde aşkıda sönecek olan adam... ve hazan rüzgarı sert esti bu defa yalancının değil garibin mumu söndü.... öldü adam. adam öldü... Elif Türk 07.02.08 |
kadere küfürler savurdu
acizliğine hayıflandı
bu defa izlediği
sahip çıkamadığı aşkıydı
mum söndüğünde aşkıda
sönecek olan adam
ÇOK HOŞ BİR ANLATIM
TEBRİKLERİMLE