Oyuncaklarla kurduğum düşler ülkemden
Uyandırmayın!
Bırakın!Olmasın odam,masam.
Yatağım yerlerde,
Dağınık olsun etrafım ne farkeder ki;
Yeterki geceleri üzerimi annem örtsün
Sevgiyle sarsın,öpsün.
Soğuk,sıcak demeden
Karanlıklara saldınız bu naciz bedenimi.
Uyandırdınız güzel düşler göremeden
Daha gözümü açmama fırsat tanımadan
Soğuk sular çarptı minik suratıma şamar gibi.
Tutuşturdunuz elime poğaça,simidi.
Bana hiç sormadınız ne istediğimi
Bedenim şimdiden yoruldu
Koşuşturmalarınıza isyan edip
Direnişe geçti.
Zihnimse,hiç anlamadı beyhude bekleyişlerinizi.
İstemiyorum artık,cümlelerin sonuna nokta koymayı
Üçgenlerin iç açılarını hesaplamayı.
Tek istediğim ,anne-baba-çocuk üçgeni.

Duygulu bir o kadarda düşündüren bir şiir okudum...Çocuklara yapılanlar... küçücük bebekleri düşününce yüzüme gölge düştü...O küçücük masumlara yapılan işkenceler ...düşününce acaba onlar insan mı ? diyorum...Ve o insanların acizliklerini , hınçlarını bu güzel yavrulardan çıkarmalarını aklım almıyor...Lütfen çocuklarınızı sevin... Onları anlayın...En önemlisi sevin ve koruyun..
Tebrikler filiz..Güzel bi konuyu işlemişiniz...Kutlarım sizi...