Dünya Kadar Eskikabuğunda kurumuş bir ceviz gibi umutsuz kalp kırılıyor avucunda gökyüzü kadar sessiz göç değil yenilgi sarımtırak bir sonbahar yüklü hayat artığı bir zaman dilimi zarına kadar soyulmuş ağacına yabancı olacak kadar soysuz toprağını hatırlasa da kayıp tekrarlanmayacak bir manzara su emen yeni dallar çiçekleniyor kabukları daha da sert öncekilerden kırılsa da yeniden yeniden vazgeçmeyecek avuçlarından göç değil yenilgi soysuz ve dünya kadar eski |