BAHAR KOKUNU ÖZLEDİM ANNEBuz gibi soğuklar sarmıştı O mis kokulu çiçeklerin yerini. Hasret kaldım o kokuya Gözlerim nasıl da doldu Her an ağlamaklıydım, Dayanamadım, tutamadım kendimi. Kardeşime sarılıp ağladım hıçkıra hıçkıra Birbirimize sarılı kaldık sonsuza kadar. Nasıl bir acıydı bu, alla-hım Nasıl bir acıydı? Elimde büyüyen kişiydi şu an ağlayan Kardeşim benim yüzümden Göğe kadar çıktı acıları Annem sayılırdı oysa Nasıl ağlamam Nasıl susabilirim ki İçim kan ağlarken En derine gömüldü bedenim. Kıpırdamadan durdu ve sustu Konuşamadı asla Derken yerini göz yaşları aldı. Damla damla o ağlayan yaşlarda Kardeşim kardeşim beni bırakma, Diye seslenişini nasıl unutayım… Ben bana gelen o çığlığa Nasıl susayım. Tek tesellim ona; Hadi gel biz gidelim Orası sana iyi gelir kardeşim, Demekti. Sevdiğini gözü kapalı arkada bırakıp Gelemiyordu oysa. Abla, ben onu çok seviyorum Onsuz başka bir şehirde nefes alamıyorum Ya onu da ben gittiğimde kaybedersem, Demesiyle O an öldüm ben Eridim, bittim, kül oldum. Yüce Allah’ım, seni hiçbir sevdiğinden Bir daha ayırmasın kardeşim. Ve anladım ki; yoktu bu acının tarifi. Ve diledim o an Allah’tan; Ne olur Ne olur yarabbim Sevdiklerimden önce ben öleyim. İlk benim canımı al Allah’ım Asla gösterme bana onların acısını, Diyerek Kapadım gözlerimi hayata Sonsuza uzanan o uzun yolda. Özlem Demirkaya &*.*& 31.07.2014 / 14:00 |