İŞTE EYLÜL
Kumlara yazılar yazılmıştı.
Su sildi, Kalanını rüzgâr. Üzerine sararmış yaprak düştü. İşte böyleydi Eylül. Kendi kendine sallanıyor. Boş bir salıncak, Yalnız kalmış kirletilen yerler. İşte böyleydi Eylül. Terk ederiz hep güzelliklerimizi. Doyumsuzdur gönlümüz. Affettik deriz kendimizce ya. İşte böyleydi Eylül. Kim kimi affetti bilinmez. Kim kimi ağırladı oda sorulmaz. Bir tek geriye sararmış yaprak kalır. İşte böyleydi Eylül. Uyarız artık zamana. Kış geldi ya! Nasıl olsa beklenti içindeyiz. Bir daha gelecek o ilkbahar yaz. Kendi haline bırakırız, O son baharı. Yaşıyorsan işte böyleydi Eylül. MEHMET ACET “2014.09” |