Ölüm Eksiltir...
Yürekler ufalanır cesetlerin başucunda...
Mazinin yataklarından süzülen hatıralar, Oluk oluk akar göz pınarlarından. Yaşanmış ne varsa saklanır zihinler ardına. Can bulur defalarca soyut simalarda. Ama ne fayda! Özlemi mağlup etmeye yetmez ölümle yükselen feryatlar. Giden sadece bedenini yanında götürmüstür. Geri kalan her şeyini toprağın üstündekilerde unutmustur. Ve bu gidişle; Üzerimizden bir cift göz eksilir, bizi koruyup kollayan. Bir yürek eksilir icerisinde sevgiyi şefkati barındıran. Sıcacık aş eksilir neşenin fink attığı sofralardan. Ve kısacası bir ana eksilir yuvayı kuran gidişiylede yakıp yıkan... |