Duman rengi
Puslu bir acı
Sızlıyor ince ince...

Derin çok derin...

Dindirebilmek
Anlatabilmek ne mümkün
Titriyor sesi kelimelerin...

Yinede yazıyorum
Bitmiyor şiir...


"Yanlizlik cakmak tasi gibi sert elmas gibi keskin
Ne yanına dönsen bir yerin kesilir fena kan kaybedersin
Kapını bir çalan olmadı mı hele elini bir tutan
Yalnızların en büyük sorunu tek başına özgürlük ne işe yarayacak
Bir türlü çözemedikleri bu ölü bir gezegenin soguk tenhalığına
Benzemesin diye özgürlük mutlaka paylaşılacak suç ortağı bir sevgiliyle"
Demiş şair Atilla İlhan...


İşte
Aynen öyle
Bende özgürlüğümü paylaşmak istemiştim seninle...

Oysa ki yalnızlık ne ürkütücü bir karanlık...

Sensizliğin ıssızlığı kesiyor nefesimi
Ve başkasına
Ses, nefes olabileceğin ihtimali
Kemiriyor düşüncelerimi...

Kalbim kırmızı gözyaşları döküyor
Susturamıyorum ruhumun hıçkırıklarını...

Damla damla içime sızıyor hüzün...

Gözlerim ışıksız
Gelecekle vedalaşıyor...

Ellerim
Ayaklarım
Bulamıyorlar yönünü...

Kayboluyorum...

Belirsizlik
Yalnızlık...

Korkuyorum...

Duman rengi
Puslu bir acı
Sızlıyor ince ince...

Ben özgürlüğümü paylaşmak istemiştim seninle...

Yazan: Neslihan ÇETİNKAYALI ( 10.10. 2014 03.33 )