Aynı mahallede değildik,
Sokağımızda bir birine çok uzaktı.
Ama aynı şehrin havasını soluyorduk.
Hani hayatta kıyamadıklarımız olur ya,
Yada severken doyamadıklarımız.
Üzüntüsünü üzüntümüz,
Sevincini sevincimiz yaptığımız insanlar.
İyi ki doğdun,
İyi ki varsın dediklerimiz.
O öyle biriydi.
Kıyamadığım,
Sevmeye doyamadığım biri.
Nasıl kavgalarımız vardı,
Küsmelerimiz dargınlıklarımız,
Ama tek ortak yanımız sevmekti,
Ondandır bırakıp gidemediğimiz.
Aynı sınıfı okumadık,
Aynı sıralarda oturmadık bile,
Ama zil çalınca okulun kapısında beni görünce,
Boynuma bir sarılışı vardi ki unutamam.
Koklayarak öperdim onu,
Annesi saçlarını örgü yapardı,
Çıkışta inadına bozardım.
Kavga ederdik,
Öperdim barışırdık,
Gençlik işte.
Uçurum kenarında açmış bir çiçek gibiydi,
Bir yanımda kara kış gibi zemheri,
Bir yanımda çiçek açmaya hazır erik ağaçları.
Onu görmediğim günleri,
Yok sayar da,
Takvim de karalardım,
Gençlik işte.
Benim dalgalı denizimde,
Sığındığım limandı,
Yada dizlerinde huzur bulduğum.
Bir çift göz.
Yıllar sonra karşılaştığımızda doğum günüymüş,
Aklıma gelmedi,
Yüreğimden geçen o kadar sözcük vardı ki,
Unuttum,
Hatırlıyamadım.
Gönlümden geçenler ağzımdan düşmedi bir türlü.
Dün mektubunda doğum günüm demiş bana,
Okudum.
Mahpusluk zor mesele,
Hele gönlü ağır olanlara.
O kadar doluyum ki yazdıklarım,
Yazamadıklarımın yarısı bile değil.
Avuç içlerinden öpüyorum,
İyi ki doğdun.
Kaç yıl oldu avuç içlerine parmaklarımın dokunmadığı,
Kaç yıl oldu avuçlarından öpmediğim
Eski alışkanlık,
Takvim yine karalayıp duruyorum.
İşte bak Eylülde geçip gidiyor,
Ben bir ucundan tutum Eylülün
Sen bir ucundan.
Bir Eylülde böyle geçip gidiyor
Sen hep bende kalıyorsun.....
..Ş.CyILMAZ.. 30.09.2014